de boejs boesj in & t feestleven
Blijf op de hoogte en volg Annemijn
22 September 2013 | Kenia, Rangala
Jambo Marafiki!
Alweer mijn 3e weekje hier in Kenia, zaterdag waren we uit geweest in Signature. Ja ja wij geluks vogels mogen tot 1 uur onder begeleiding uit. Het ziet er daar echt vet raar uit mensen van 18 tot 60, mensen met winterjassen aan en mensen met, noujaa zo goed als niets aan. En hoe Keniaanen dansen :O daar laat ik me even niet over uit dat moet je zelf maar komen bekijken. omdat we het toch n beetje klef vonden allemaal wouden we om half 1 naar huis gaan, op weg naar de uitgang begonnen er nog mensen te vechten ik viel op de grond en verzwikte me enkel waarna ik op getild werd door n andere neger die dacht joepie laten we verder dansen toen ik naar de andere toe renden waren die ook ondergedoken tegen de muur om klappen te ontwijke. Noujaa hebben we dat ook maar weer mee gemaakt toch? Leuke bijkomstigheid dat ik 2 dagen mank liep maar wat doe je er aan.
Maandag begonnen we weer op stage gezellig met Jolien alle baby’s gewassen. En smiddags naar de kleuterschool. Naar die beesten die ze hier in Kenia ‘kinderen’ noemen. Waar ik lekker in mijn eentje in de klas sta, Engels mag praten tegen kinderen die alleen Swahili kennen. Onee ze kunnen wel tellen in het Engels dus dat is heel voordelig. Dinsdags was Jolien met me mee gegaan naar stage want ze geloofde gewoon niet dat het zo erg kon zijn. Nou daar is ze op terug gekomen gelukkig:D. de kinderen maken zich constant met bordkrijt wit om te kunnen roepen. ‘Im a mzungu!’. En ze maken radslagen en vechten gewoon heel de tijd. En de enige tip die de leraar op de school geeft (die gewoon ergens pauze houd als ik er ben) is o ja je moet gewoon kiboko roepen dat betekent stilte en verstaan ze wel. Noujaa dat werkt ook 3 minuten ja. Maarjaa door tot het einde!
Woensdag was weer een spannende dag! Dachten wij in ieder geval. Jolien en ik waren bloed enthousiast naar de zuster gegaan om te vragen of we alsjeblieft mee mochten om het kind dat al 4 jaar in het babyhome woonde te ‘herenigen’ met zijn familie. Nou ‘not bad, not bad’ was haar antwoord wat in Kenia enthousiast over moet komen. Dus wij in een of andere rare paarden trailer op een houten bankje met 8 man. Toen we pas hoorde dat het kind naar de zus van zijn oma ging owja en hij had ook geen idee wie het waren. Oooo zo mooi werd deze ervaring dus niet? Het kind was keihard aan het huilen en de tocht duurde 2 uur. Het laatste half uur reden we echt door de boesjboesj echt zo raar in Nederland zou dat allang een vakantie resort ofzo geworden zijn. We kwamen daar aan in een huisje van koeienpoep en golfplaten daken. Nouja twee huisjes een voor zijn 1e vrouw en een voor de 2e vrouw. De man des huizes kiest elke avond met wie die slapen wil. Nou eerst werden we door iedereen welkom geheten zon 20x toen moesten we een tijdje wachten in t lekkere zonnetje ze verklaren ons hier echt voor gek en trekken ons steeds de schaduw in. Daarna dronken we heeeeeeele zoete thee en brood we waren heel blij dat dat het eten was. Toen gingen ze een uur praten in het swahili en moesten wij ons opeens voorstellen. En daarna moesten we ugali eten -.- wow dat is zo smerig en wat het nu precies is?! Ik ken niets ergers. En lekker met je handen ook, en dan vind ik ons nog zo netjes beheerst met 2 vingers eten die mensen graaien met 2 handen in hun bord. Nou we zaten er goed en wel 4 uur en toen we weg gingen was er gewoon iemand met het kind gaan wandelen! Dat vonden we zo erg! Hij kende daar dus niemand en vertrouwde op onze aanwezigheid en als hij straks terug zou komen had hij dus niemand meer. Wat verschrikkelijk was dat! De terug weg was ook nog n beleffenis we hadden het niet opgegeten eten mee naar huis gekregen heel de weg stonk het naar vis!!:O en de Kenianen vinden 25 graden koud dus de ramen moesten dicht. Nou lekker misselijk makend dus. Zaten we ook nog vast in de modder met t busje haha nou toen hebben we echt we de slappe lach gehad waren we zo enthousiast voor deze dag? :D nee het was wel echt een goede ervaring hoor, we weten nu hoe het op het echte platteland is! Maar je moet er dus wel ff wat voor doormaken.
Donderdag ben ik een dagje ziek thuis gebleven. Lastig allemaal als je reiziger bent en vrijdag heb ik dat halve dagje nog maar meegedraaid zaterdag zijn we met ze alle op zoek gegaan in Ugunja een dorpje verder op naar postcard. Nou ik weet niet wat daar zo grappig aan is maar ze moesten zo hard lachen als je vertelde wat het was. Ze keken ons aan alsof we dom waren en zeiden: maar je hebt toch gewoon een telefoon? :O noujaa zeg cultuurbarbaren. Na 6 x vragen en ook 6x n andere kant op gestuurd te worden vonden we eindelijk een postoffice, maarja natuurlijk gesloten! Vandaag gaan we nog met Consulata een Keniaanse coach van ons naar de watervallen kijken. Ze zegt hier om 1 uur te zijn dus wij gaan allang uit van 2 uur! Verder komt t vast helemaal goed!
Zoals je ziet wennen we al goed hier in Kenia. Van een mieren nest tussen het brood kijken we al bijna niet meer op. Dan maar de rooster in. Tot over 10 weekjes alweer! kwaheri
ik vind het trouwens superleuk dat zoveel mensen me blog lezen :P!
Alweer mijn 3e weekje hier in Kenia, zaterdag waren we uit geweest in Signature. Ja ja wij geluks vogels mogen tot 1 uur onder begeleiding uit. Het ziet er daar echt vet raar uit mensen van 18 tot 60, mensen met winterjassen aan en mensen met, noujaa zo goed als niets aan. En hoe Keniaanen dansen :O daar laat ik me even niet over uit dat moet je zelf maar komen bekijken. omdat we het toch n beetje klef vonden allemaal wouden we om half 1 naar huis gaan, op weg naar de uitgang begonnen er nog mensen te vechten ik viel op de grond en verzwikte me enkel waarna ik op getild werd door n andere neger die dacht joepie laten we verder dansen toen ik naar de andere toe renden waren die ook ondergedoken tegen de muur om klappen te ontwijke. Noujaa hebben we dat ook maar weer mee gemaakt toch? Leuke bijkomstigheid dat ik 2 dagen mank liep maar wat doe je er aan.
Maandag begonnen we weer op stage gezellig met Jolien alle baby’s gewassen. En smiddags naar de kleuterschool. Naar die beesten die ze hier in Kenia ‘kinderen’ noemen. Waar ik lekker in mijn eentje in de klas sta, Engels mag praten tegen kinderen die alleen Swahili kennen. Onee ze kunnen wel tellen in het Engels dus dat is heel voordelig. Dinsdags was Jolien met me mee gegaan naar stage want ze geloofde gewoon niet dat het zo erg kon zijn. Nou daar is ze op terug gekomen gelukkig:D. de kinderen maken zich constant met bordkrijt wit om te kunnen roepen. ‘Im a mzungu!’. En ze maken radslagen en vechten gewoon heel de tijd. En de enige tip die de leraar op de school geeft (die gewoon ergens pauze houd als ik er ben) is o ja je moet gewoon kiboko roepen dat betekent stilte en verstaan ze wel. Noujaa dat werkt ook 3 minuten ja. Maarjaa door tot het einde!
Woensdag was weer een spannende dag! Dachten wij in ieder geval. Jolien en ik waren bloed enthousiast naar de zuster gegaan om te vragen of we alsjeblieft mee mochten om het kind dat al 4 jaar in het babyhome woonde te ‘herenigen’ met zijn familie. Nou ‘not bad, not bad’ was haar antwoord wat in Kenia enthousiast over moet komen. Dus wij in een of andere rare paarden trailer op een houten bankje met 8 man. Toen we pas hoorde dat het kind naar de zus van zijn oma ging owja en hij had ook geen idee wie het waren. Oooo zo mooi werd deze ervaring dus niet? Het kind was keihard aan het huilen en de tocht duurde 2 uur. Het laatste half uur reden we echt door de boesjboesj echt zo raar in Nederland zou dat allang een vakantie resort ofzo geworden zijn. We kwamen daar aan in een huisje van koeienpoep en golfplaten daken. Nouja twee huisjes een voor zijn 1e vrouw en een voor de 2e vrouw. De man des huizes kiest elke avond met wie die slapen wil. Nou eerst werden we door iedereen welkom geheten zon 20x toen moesten we een tijdje wachten in t lekkere zonnetje ze verklaren ons hier echt voor gek en trekken ons steeds de schaduw in. Daarna dronken we heeeeeeele zoete thee en brood we waren heel blij dat dat het eten was. Toen gingen ze een uur praten in het swahili en moesten wij ons opeens voorstellen. En daarna moesten we ugali eten -.- wow dat is zo smerig en wat het nu precies is?! Ik ken niets ergers. En lekker met je handen ook, en dan vind ik ons nog zo netjes beheerst met 2 vingers eten die mensen graaien met 2 handen in hun bord. Nou we zaten er goed en wel 4 uur en toen we weg gingen was er gewoon iemand met het kind gaan wandelen! Dat vonden we zo erg! Hij kende daar dus niemand en vertrouwde op onze aanwezigheid en als hij straks terug zou komen had hij dus niemand meer. Wat verschrikkelijk was dat! De terug weg was ook nog n beleffenis we hadden het niet opgegeten eten mee naar huis gekregen heel de weg stonk het naar vis!!:O en de Kenianen vinden 25 graden koud dus de ramen moesten dicht. Nou lekker misselijk makend dus. Zaten we ook nog vast in de modder met t busje haha nou toen hebben we echt we de slappe lach gehad waren we zo enthousiast voor deze dag? :D nee het was wel echt een goede ervaring hoor, we weten nu hoe het op het echte platteland is! Maar je moet er dus wel ff wat voor doormaken.
Donderdag ben ik een dagje ziek thuis gebleven. Lastig allemaal als je reiziger bent en vrijdag heb ik dat halve dagje nog maar meegedraaid zaterdag zijn we met ze alle op zoek gegaan in Ugunja een dorpje verder op naar postcard. Nou ik weet niet wat daar zo grappig aan is maar ze moesten zo hard lachen als je vertelde wat het was. Ze keken ons aan alsof we dom waren en zeiden: maar je hebt toch gewoon een telefoon? :O noujaa zeg cultuurbarbaren. Na 6 x vragen en ook 6x n andere kant op gestuurd te worden vonden we eindelijk een postoffice, maarja natuurlijk gesloten! Vandaag gaan we nog met Consulata een Keniaanse coach van ons naar de watervallen kijken. Ze zegt hier om 1 uur te zijn dus wij gaan allang uit van 2 uur! Verder komt t vast helemaal goed!
Zoals je ziet wennen we al goed hier in Kenia. Van een mieren nest tussen het brood kijken we al bijna niet meer op. Dan maar de rooster in. Tot over 10 weekjes alweer! kwaheri
ik vind het trouwens superleuk dat zoveel mensen me blog lezen :P!
-
22 September 2013 - 15:25
Tante F:
Hoi lieve nicht,
Nounou, ik heb het echt met je te doen hoor!
Wat een ontberingen allemaal!
Klopt er dan helemaal niets van alle beelden die we hier zien van blijmoedige Afrikaanse kindertjes? Ik zal m'n eigen welopgevoede en zeer beleefde bloedjes van kinderen maar extra waarderen...
Gelukkig blijf je er nog steeds bij lachen, toch? En wij ook, als we je verslagen lezen!
Zet 'm weer op he, komende week!
Dikke kus van Tante.
-
22 September 2013 - 20:26
Marjolein:
Hoi annemijntje....spannend allemaal als ik alles wist zou ik. Me idd op t moment zelf vreselijke zorgen maken dus is t maar goed dat ik t achteraf pas hoor.hoop voor je dat je nog hele fijne tijd gaat hebben daar,waren de watervallen mooi?? En was consulaat op tijd of niet? Heel veel sterkte en succes nog -
22 September 2013 - 21:15
Francis:
Elke keer als ik je reis verslag lees moet ik lachen. Wat een leuke/spannende dingen maken jullie mee.
Zo te horen heb je het toch wel erg naar je zin. Veel plezier de komende tijd in Kenia. Hou je ons op de hooigte -
22 September 2013 - 21:20
Tante G:
Wat gaaf om te lezen allemaal zeg, maar niet allemaal even leuk om mee te maken! Maar ge zijn toch wel un harde eej, dat je er allemaal zo opgewekt bij blijft (ongetwijfeld ook wel eens niet, maar dat staat niet gek!!). Lieve groeten van oom Frans, tante Gerdien en Marthe! (Amijn op vakansieie zegt ze...). xxx -
22 September 2013 - 21:53
Jo En Crista:
he bikkel, nou je wilde een echte stage, volgens mij krijg je die ook op deze manier :-) ik denk dat het klaaggehalte in Nederland een heel eind omlaag kan ? zet um op he meis, we zijn trots op je !!! liefs Jo en Crista -
23 September 2013 - 08:48
Diewertje:
Hey keniaantje,
Je maakt een mooi avonduur mee hoor ik zit het met verbazing te lezen hoe het er aan toe gaat daar maar je slaat je er goed doorheen knap hoor.als je er maar de lol in blijft houden dan komt het helemaal goed. geniet er nog van groetjes van Diewertje -
23 September 2013 - 16:58
Marjolein:
en jij maar zeggen dat niemand je verslagen leest....nou echt wel hoor vind het super spannend om te lezen iig.
sterkte in de strijd hoor.... liefs van je moedertje -
23 September 2013 - 17:12
Ida:
Hai Annemijn,
Weer een super leuk verhaal, wat een toestanden maak je allemaal mee.
Volg je blog echt wel hoor, kijk alweer uit naar je volgende verhaal/avontuur!
Kijk uit en geniet er nog van, voor je het weet zit je weer in de sneeuw en eet je weer
boterhammen met hagelslag, veel te gewoon allemaal :)
Groetjes Ida -
23 September 2013 - 17:55
Saskia V.d. Beemt:
Hoi Annemijn,
Wat een verhalen zeg! Ik vind het heel boeiend om te lezen wat jij allemaal meemaakt. Kan je straks wel een boek over schrijven. Ben heel benieuwd naar je volgende blog.
Groetjes -
23 September 2013 - 18:09
Deborah:
Hoi Annemijn
Leuk om te lezen dat je het naar je zin hebt.
En wat voor ander soort wereld het is waar je in terecht bent gekomen.
Heel knap van je om dit op je 18de al te doen.
Heel veel plezier nog.
Groetjes Deborah -
23 September 2013 - 19:28
Peetje:
hé Annemijn, wat een ongekende luxe toch hier in dit kikkerlandje,
vind het knap van je hoor, gewoon relax en blijven lachen. Het zijn hele avonturen in die
paar maandjes, zo vliegt de tijd wel om met je heerlijke reisverslagen, zet 'm op daar ! -
23 September 2013 - 20:52
Dick En Dickie:
Hallo Annemijn,
dat is wel ff wat anders he? Wat een cultuurverschil. Maar je slaat je er wel doorheen. En wij een weekend genoten in het mooie Limburg, raar dat je er niet bij was. Heel veel succes met alles en geniet van het mooie!!! xxx Dick en Dickie -
25 September 2013 - 13:23
Tante Caroline:
hallo lieve nicht
elke keer verbaas ik me over je humoristische schrijfwijze.
je komt in een hele andere wereld terecht.gelukkig dat je er de humor van inziet.het blijft natuurlijk wel een hele belevenis!!
groetjes van Caroline Anneke en Dirk -
25 September 2013 - 21:21
Buurvrouw Bertha:
hoi annemijn
wat een verhaal spannend hoor allemaal .
zo te lezen sla je je er goed door je krijgt er wel een sterke maag van met dat eten.
hou je taai en geniet van de kindjes we wachten op je volgende verhaal.
groetjes buurvrouw bertha -
26 September 2013 - 16:52
Marjel:
Hallo Annemijn,
Met zulke stage- ervaringen heb je vast en zeker wel heel veel steun aan de de beoordelingslijsten (haha). 'Snel schakelen tussen leerlingen; luisteren naar leerlingen; overwicht tonen; voorbereidende en afrondende werkzaamheden ordelijk en efficiënt aanpakken en ga zo maar door...' Heb je niet veel aan, lijkt me. Dit is dus wat ze bedoelen met 'een wereld van verschil!' Kun je daar wel een betje aan wennen? Gelukkig kun je er elke keer ook weer om lachen! En is er ook iedere keer weer een weekend met leuke (en minder leuke) ervaringen.
Hou je goed!
Groetjes, Marjel -
27 September 2013 - 21:46
Yvonne Deckers:
Ziet d'r goed uit Annemijn!
Kan hartelijk lachen om je verhalen :) Je schrijft heerlijk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
