Wat een indrukken!

Hallo iedereen! Al wel snel weer een update! maar anders wordt t zo lang! Je hebt ook zoveel nieuwe indrukken hier!

De hele nacht in Jakarta in ons mooie luxe hotel zijn we lekker wakker geweest. Hadden we wel mooi de tijd om wat leuke dingen te plannen en dus ook kennis te maken met het gevoel van een jetlag. Om 7 uur gingen we ontbijten... lekkere boterhammen pasta!!! Iedereen om ons heen koos natuurlijk voor kip met rijst. Daarna hebben we een rondje om het hotel gelopen. Hopelijk was het de achterbuurt van Jakarta, want voor een miljoenenstad viel het me goed tegen. We zigzagde tussen de katten, motoren, kippen en honden en sprongen over dooie ratten maar kwam goed uit bij een winkeltje waar we even wat fruit kochten. Daarna gingen we met de pendelbus naar het vliegveld. Hier is ons eerste Indonesisch goed van pas gekomen. In het Engels vragen waar je kunt pinnen is er echt niet bij! Gelukkig verliep de laatste reis ook erg goed want ik was het reizen echt wel moe. In Manado stond Frater Jan al te wachten samen met een vrouw Febi, in de auto probeerde Myrna meteen vrienden te scoren door te zeggen 'Sedang apa malam minggu?' (wat doe je op zaterdag avond?) maar we werden vooral uitgelachen. Thuis kregen we meteen onze kamers te zien, prachtig inclusief bureau, kast en bed. We gooide even onze tas neer en hebben toen een birtang(bier) gedronken met Jan. Aardig man, maar niet echt een spraakwaterval. Om 10 uur gingen we naar bed, we hadden nog het een en ander aan slaap in te halen. En ik sliep dan ook goed door tot 11.00u s'morgens. Tot ons geluk had Frater Jan brood en beleg voor ons gekocht dus hadden we een heerlijk ontbijt met de zelf meegebrachten hagelslag!

Zondag zijn we de stad in getrokken. Al snel kwamen we er achter dat hier echt NIEMAND engels spreekt! Nouja niet meer dan: Hello Mister! De stad is groot en erg druk, we zijn naar de kust gelopen waar het erg verkoelend is. Daar (1,5 km lopen) waren we al helemaal bezweet en besloten we wat te drinken. Minta (mag ik alstublieft) cola? tidak ada (dat is op) Minta Sprite? Tidak ada! Minta Fanta? tidak ada? Wat is er wel? Water. Oké op de gezonde tour doe maar water dan :).

Ook hebben we een microlet genomen dat zijn blauwe busjes die allemaal volgens een bepaalde dienstregeling lopen. Volgens internet is dit echt goed georganisseerd. Ik vind het ook zeker een goed georganisseerde bende. Eerst moet je kijken welk busje de goede is (de hele weg is er mee bezaaid), omdat je je blik op straat richt, denkt meteen iedereen dat je met hem/haar mee wilt, dus vervolgens stopt iedereen! Vertel je 100x waar je heen wil en zeggen ze o helaas pak een ander. Maar goed we hadden er een gevonden waarmee we zeker 1 straat verder de juiste richting op konden. Een heel gezellig busje er zijn 8 plekken in de bus waarvan er al 2 bezet zijn met het personeel. Met de vrouw van dit busje hebben we gezellig gekletst, ze vroeg je het hemd van het lijf. Ondertussen was de rest van het busje flink aan het roken en werden er zelfs aan het raam sigaretten aan ons verkocht (ja we stonden in de file dus daar was alle tijd voor.) Owja, ook een leuk item het busje rijdt gewoon met de deur wagenwijd open dus ondertussen kun je lekker uitwaaien. Vanavond hebben we meteen lekker wild gedaan en zijn we bij een lokale eettent in de buurt gaan eten. De keuze is niet reuze, maar wel echte studenten prijzen (3,80 :O voor 2 personen!!). We waren wel een soort van atractie, naast ons zatten Indonesiërs van onze leeftijd ze waren ons allemaal aan het filmen en we moesten zwaaien. Dus wij vroegen wat doe je? Zegt ze doodleuk ja we zitten op facebooklive voor mijn vrienden! Leuk, al haar vrienden weten dus dat wij er ook zaten, lekker spannend ook. Ook kwam er een vrouw die met Myrna een selfie maakte!

Opvallend is dat iedereen in dit land alles gezellig samen doet, een winkel met 2 rekken kleding daar staan zeker 4 verkopers! De lonen zullen dus vast niet heel hoog zijn. Mensen staan op het vliegveld samen de vloer te vegen en ondertussen elkaar te masseren, zitten met zijn 4e achter een balie waarvan maar één iemand paspoorten controleerd en de rest zit op zijn telefoon of gewoon een restourant met 10 man personeel waar je de enige gast bent.

Ik heb nog last van een jetlag dus echt goed slapen lukt nog even niet ik word eigenlijk steeds rond 1 uur wakker en dan wacht ik heel de nacht in mn bedm tegen 7 uur wordt ik weer moe. Eigenlijk is dat tot nu t enige stomme. Ook om half 5 en 5 uur gaat trouwens ook de moskee hier ergens in de buurt lopen zingen/gillen en om half 7 beginnen de koksvrouwen van de school te koken (maar die zijn lekker rustig hoor). Ik sliep eigenlijk net toen wij maandag werden gewekt door een heerlijk vreemde geur in ons neus. Onze kamertjes zitten namelijk ongeveer in de keuken van de school. Deze heerlijke geur was de geur van gebakken muizen. Heel bijzonder om eens te zien.
Sochtends hebben we alvast kennis gemaakt met Frater Yasintus de baas van de school. Een hele aardig vrolijke man maar zelfs hij spreekt geen engels! gelukkig doet hij wel zijn best met ons te communiceren hij maakt veel grapjes en lacht ontzettend hard. Dan doen wij maar vrolijk mee. Hij zei dat als we moe waren we ook best de hele dag in de lerarenkamer koekjes mogen eten dus dat komt wel goed ;). Ook vandaag zijn we weer de stad ingetrokken deze keer de andere kant op. We kwamen bij een hele grote brug, de 'Soekarno bridge' zogenaamd het hoogtepunt van Manado volgens internet. Nouja de brug was wel lang. Er stonden ook mensen met van die fototoestelen die direct afdrukken. Omdat wij langskwamen heeft die man dikke omzet kunnen draaien want iedereen wilde met ons op de foto! Zelf natuurlijk ook even een foto gemaakt, maar je staat dus op een plek die in niks lijkt op Manado! Want alles is vies en oud en een beetje lelijk :) Maar die brug is modern! Dus of die foto nou 'n souvenir is?

Voorbij de brug kwamen we bij allerlei golfplaten huisjes en hutjes waar we wat hebben gedronken en krupuk gegeten hebben. De baas, of een van de 8 medewerkers (in een tent waar 5 mensen zitten) kwam bij ons aan tafel zitten. Beetje akward maar wel prima. Hij riep meteen ook even naar alle voorbijgangers dat de blanke in zijn tent waren komen zitten. Zal wel een verouderde versie van twitter zijn :). Daarna zijn we terug gewandeld, toen we even verdwaald waren en op een muurtje gingen zitten voor overleg waren we binnen no-time omsingels! 20 kinderen en een aantal mensen van onze leeftijd die ons allemaal 'n hand wilde geven en een selfie met ons wilde maken, dat word ondertussen wel wat vermoeiend. We kwamen nog op een hele grote markt aan de haven waar ze van alles verkochten. Ook zagen we levende varkens liggen met aan elkaar gebonden poten! En er reden allemaal kleine paardjes met een wagentje! Toen waren we qua warmte en hygiëne wel weer even aan onze tax. Ook had ik een droge mond van het begroeten van iedereen op straat. (serieus mensen vragen zelfs of je hun moeder/ vader die 2 meter verder staat even wil begroeten!) Dus zijn we opzoek gegaan naar een microlet-busje dat ons thuis kon brengen!
In het huis waar wij slapen wonen ook nog 3 -of soms 5, geen idee- vrouwen die het eten maken dat in de schoolkantine verkocht wordt. Deze vrouwen spreken (natuurlijk) alleen Indonesisch maar komen we wel heel de dag tegen. En zijn serieus heel de dag (VAN 7.00 tot 22.00 :O) aan het koken. Maandag avond dachten we eens sociaal te doen en hen te helpen met koken, krupuk pisang. Na 'n uur koken waren mijn kleren letterlijk drijfnat van het zweet en zeiden we dat we ons maar eens gingen douchen. Dit was wel even een once in a lifetime experience denk ik. Verder was het wel heel gezellig. Die mensen weten nu letterlijk alles van ons leven!

Dinsdag zijn we weer naar de Don Bosco school gegaan de ochtend begon met gebed in het indonesisch, van 7 tot half 8 in de bloedhete zon. De rest van de dag zijn we met de 2 engels leerkrachten op school mee gelopen. Ze zijn heel behulpzaam en begeleiden ons goed. Jammer is dat ze niet zo heel goed Engels kunnen. Maar ja, ik ook niet dus dat scheelt enorm. We hebben ons rooster gemaakt, in alle klassen kennis gemaakt en ook ongeveer alle 620 kinderen n hand gegeven. Volgende week beginnen we zelf met het geven van lessen.

Toen we thuiskwamen (al om 12 uur!!!) hadden we het te warm om te leven en zijn we gaan zwemmen een super mooi zwembad! helemaal voor ons alleen met ook nog uitzicht op de stad! Schrokken we toch wel even mooi van de prijs! 7 euro voor 2 personen! We waren eerst van plan vandaag zelf te koken, dat kan nu helaas niet meer, dan zijn we al dik door ons dagbudget heen, dus zullen we maar weer uit eten gaan vanavond! Je hoort het, het is hier één groot feest! Ik zie jullie over n maand of 3 weer! Ik heb ook wat foto's voor als je benieuwd bent hoe het er uit ziet!